Στην ταινία "ο εχθρός προ των πυλών", ο "σύντροφος κομισάριος" εκτίθεται, συνειδητά, στα πυρά του Γερμανού ελεύθερου σκοπευτή, συνειδητοποιώντας ότι αυτός, ένας οραματιστής της τέλειας κοινωνίας, δεν μπόρεσε να αποφύγει το φθόνο , τη μικρότητα, την ανεντιμότητα, αισθήματα που, σκέφθηκε, δεν μπορούν να καταλυθούν, ακόμα και σ' ένα σύστημα με απόλυτη οικονομική ισότητα.
Δύσκολα μας έβαλες "σύντροφε κομισάριε".
2 σχόλια:
συνεχίζοντας τη σκέψη σου... αν δεν κάνω λάθος, προτείνεις να εκτεθούν συνειδητά, στον ελληνικό λαό,(ελεύθερος σκοπευτής), συνειδητοποιώντας ότι αυτοί οι ... δήθεν οραματιστές της τέλειας κοινωνίας, είναι τουλάχιστον ανίκανοι...
Αυτό που λέω, είναι ότι δεν αρκούν οι κινητοποιήσεις για την οικονομική ευημερία των αδύναμων.
Χρειαζόμαστε ένα κίνημα πολύχρωμο,πολυδιάστατο, που να απαντά και στις αγωνίες του αυτόχειρα κομισάριου.
Έτσι, πάμε ξυπόλυτοι στ' αγκάθια, με άδεια ψυχή, θεωρώντας το σοσιαλισμό πανάκεια δια πάσαν νόσον και....
Θα μου πεις, και τι να κάνουμε;
Τουλάχιστον, να βάλουμε το ζήτημα,να το αναδείξουμε και να δούμε πού πάμε;
Μετά την κατάρρευση του ιμπεριαλισμού - καπιταλισμού, αρχίζει η πραγματική επανάσταση..
Η επανάσταση συναισθηματικής ισορροπίας και βάλε....
Δημοσίευση σχολίου