Το μακεδονικό και το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού

Οι "Σκοπιανοί" έχουν κατασκευάσει ένα παρελθόν που ανάγεται στα χρόνια του Φίλιππου Β' και του Μεγαλέξανδρου και δίνουν αρχαιομακεδονικά ονόματα σε δρόμους και αεροδρόμια.

'Εχουν αυτοαναγορευθεί κληρονόμοι των αρχαίων Μακεδόνων, παρ' ότι η γλώσσα που μιλάνε είναι ένα βουλγαρικό ιδίωμα και ο Γκλιγκόροφ, πρόεδρος της περασμένης δεκαετίας, έχει δηλώσει ότι ο λαός του είναι σλαβικός.

Τελευταία, έφτασαν στο σημείο, προκαλώντας θυμηδία, να "ανακαλύψουν" ότι η γνωστή στήλη της Ροζέττας έχει στοιχεία της δικής τους γλώσσας.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η χάλκευση δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.
Από το 1944 υπάρχει η "λαϊκή δημοκρατία της Μακεδονίας" κι εμείς, το ελληνικό κράτος, στα επίσημα έγγραφά μας, τους αποκαλούσαμε Μακεδόνες.

Τότε οι Αμερικανοί είχαν καταγγείλλει την ανακήρυξη, από τον Τίτο με τη συναίνεση του Στάλιν, της "λαϊκής δημοκρατίας της Μακεδονίας", στα πλαίσια της αντιπαλότητάς τους με το Σοβιετικό καθεστώς.

Όταν έγινε η διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, άνοιξαν οι ασκοί του αιόλου.

Στην ιστορία των κρατών, και του ελληνικού, υπάρχουν αντίστοιχα παραδείγματα κατασκευής μύθων και εθνικιστικού παραληρήματος.

Ο κάθε λαός έχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του και κανείς δεν μπορεί να το απαγορεύσει στους γειτόνους μας, πολλώ μάλλον τώρα που έχουν την καθολική διεθνή συμπαράσταση ή ανοχή.

Η ελληνική πλευρά λέει ότι η, μια κάποια, αλλαγή του ονόματος είναι εκ των ων ουκ άνευ για να μην σταθούμε εμπόδιο στην είσοδό τους στους διεθνείς οργανισμούς.
Όμως, το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι το όνομα, αλλά ο αλυτρωτισμός των γειτόνων μας, συνεπικουρούμενων από τους υψηλούς προστάτες τους, και η πεποίθηση της λαϊκής μάζας, ελέω προπαγάνδας, ότι οι πρόγονοί τους είναι οι αρχαίοι Μακεδόνες.
Αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν.
Δεν μπορούν οι ηγέτες τους να τους πουν ότι τους ξεγέλασαν και τους βάφτισαν Μακεδόνες για εθνικιστικές σκοπιμότητες.

Σήμερα, προσπαθούμε και απαιτούμε να τους αλλάξουμε το συνταγματικό τους όνομα.
Τι τους εμποδίζει να εκδηλώσουν τον επεκτατισμό τους, ακόμα και αν αλλάξουν το όνομά τους, πιεζόμενοι από την ανάγκη ένταξής τους στο ΝΑΤΟ και στην ευρωπαίκή ένωση;

Οι αλυτρωτισμοί αίρονται με τα διεθνή ερείσματα, την οικονομική, κυρίως, συνεργασία και τη φιλία των δύο λαών, που εμπεδώνεται με την καθημερινή επαφή των ανθρώπων (έτσι σταμάτησε το δικό μας παραλήρημα γύρω από το "βορειοηπειρωτικό"),

Υ.Γ
1.Και όμως, ο γκαντέμης θα είχε λύσει το ζήτημα, αν δεν τον απειλούσαν με πτώση της κυβέρνησής του οι "υπερπατριώτες" καραμανλικοί.

2.Ποιος από μας ξέρει, με τις τόσες προσμείξεις των λαών, από πού κρατάει η σκούφια του;

Στο όνομα του διεθνισμού

Αυτές τις μέρες, οι σιωνιστές, κατακτητές της Παλαιστίνης, σφαγιάζουν τον παλαιστινιακό λαό.
Ο ιρακινός και ο αφγανικός λαός σφαγιάζονται από τους αμερικανούς και τους συμμάχους τους.
Παλιότερα, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε τη Σερβία με εκατόμβη νεκρών.
Τα κόμματα και οι οργανώσεις της ελληνικής αριστεράς κατήγγειλαν και καταγγέλλουν αυτές τις γενοκτονίες.
Αυτό που με θυμώνει είναι η επιλεκτική οργή, στο όνομα του διεθνισμού.
Όταν οι Σοβιετικοί σφαγίαζαν τον αφγανικό λαό και, παλιότερα, στις δεκαετίες του '50 και του '60, τα τανκς τους "χόρευαν" πάνω στα κορμιά και στα όνειρα ανθρώπων, αριστερές δυνάμεις τούς συμπαραστέκονταν.
Ένας αριστερός, όταν σφαγιάζει, ή και φυλακίζει ακόμα, τον ιδεολογικό του αντίπαλο, δεν είναι, δεν μπορεί να είναι, αριστερός.
Οι ιδέες δεν φυλακίζονται.
Και τώρα, η ίδια αυτή αριστερά σε καλεί να συσστρατευτείς για να καταγγείλεις μαζί της τον ιμπεριαλισμό.
Κι εσύ , επειδή σέβεσαι τον εαυτό σου και τη μνήμη σου, επειδή θυμάσαι τότε που σου λέγανε ότι το Τσέρνομπιλ ήταν κατασκεύασμα της αντίδρασης και των εχθρών του σοσιαλισμού, αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να συμπορευτείς, δεν πρέπει να συμπορευτείς.
Μέχρι να καταλάβουν ότι ο πραγματικός σοσιαλισμός ή θα έλθει ειρηνικά, με ιδεολογική πάλη και λαϊκή συναίνεση, ή δεν θα έλθει ποτέ.