Αλέξανδρου Παναγούλη

[ Γραμμένο στην απομόνωση ]

Τρία βήματα μπροστά
και τρία πίσω πάλι.
Χίλιες φορές την ίδια διαδρομή.
Έξη χιλιάδες βήματα...
Ο σημερινός περίπατος με κούρασε,
ίσως γιατί τα βήματα μετρούσα.
Τώρα σταμάτησα,
μα αύριο
αντίθετα θα αρχίσω να βαδίζω
(η ποικιλία ομορφαίνει τη ζωή).
Και κάτι άλλο σκέφτομαι:
μικρότερα τα βήματα αν κάνω,
τέσσερα-τέσσερα, μπορεί να τα μετρώ!
Καλά το σκέφτηκα.
Πιο όμορφη να γίνει η διαδρομή!

Δήλωση του 92χρονου μουσικού Πιτ Σίγκερ

"Εξακολουθώ να δηλώνω κομμουνιστής, γιατί κομμουνισμός δεν είναι αυτό που έκανε η Σοβιετική Ένωση, όπως χριστιανισμός δεν είναι αυτό που έκανε η εκκλησία".

Αποδέκτες: 

Όσοι βρώμισαν και βρωμίζουν το όνειρο.

Όσοι, με το άλλοθι αυτής της βρώμας, περάσαμε στην αντίπερα όχθη.

  

Ζαχαριάδης, Πλουμπίδης, Αρης...

Ο Ζαχαριάδης μπήκε στη μαύρη κομματική λίστα, ερήμην του, χωρίς καν να απολογηθεί.
Υπέβαλε το αίτημα να έλθει στην Ελλάδα για "να δώσει λόγο", αλλά οι σοβιειτικοί(sic) τον εξόρισαν πιο μακριά.
Του ζήτησαν, για να αποκασταθεί, να καταγγείλει το σταλινισμό και να αναιρέσει τα αντικομματικά του κείμενα, αλλά αυτός προτίμησε να βάλει τέρμα στη ζωή του.
Το κόμμα, στη συνέχεια, αποκατέστησε τον σταλινισμό και μαζί του τον Ζαχαριάδη.
Ο Ζ., για να οδηγήσει τον Μπελογιάννη στο απόσπασμα, αμφισβήτησε την εντιμότητα του Πλουμπίδη καταγγέλλοντάς τον ως πράκτορα.
Το κόμμα αποκατέστησε τον Πλουμπίδη.
Διέγραψε τον Άρη, γιατί δεν άντεξε τη συμφωνία της Βάρκιζας.
Ο Άρης  αποκαταστάθηκε πολιτικά, αλλά όχι κομματικά, γιατί κράτησε αντικομματική στάση βγαίνοντας στο βουνό διαφωνώντας, κυρίως, με τη Βάρκιζα.
Το κόμμα, σήμερα, θεωρεί τη Βάρκιζα μεγάλο πολιτικό του λάθος.
Φαύλος κύκλος.
Αποφάσεις άπνοες, αμήχανες, στείρες.
Καλύτερα να έλειπαν τέτοιες "αποκαταστάσεις" ισορροπίας.
Δεν κλείνουν τόσο εύκολα οι λογαριασμοί που έχουν να κάνουν με ψυχές.

Οι "ομαίματοι" του Μεγαλέξανδρου

Είμαστε τόσο... απαλλαγμένοι από εθνικιστικά σύνδρομα, που, ακόμα και σε κουβέντες της παρέας, κάθε ιδεολογικής απόχρωσης, αποκαλούμε τους γείτονές  μας "Σκοπιανούς", σαν να λένε την αφεντιά μας "Αθηναίους", αποφεύγοντας το συνταγματικό τους όνομα.

Όντως, είναι γραφικοί και  πλαστογράφοι, επιστρατεύοντας σάρισες, πανοπλίες και ό,τι άλλο βάλλει ο νους τους, ενώ πριν λίγα χρόνια λέγανε και μαθαίνανε στα σχολειά τους ότι είναι Σλάβοι.
Όμως, δεν πρωτοτυπούν. 
Ο μύλος του εθνικισμού όλα τα αλέθει.

Κάνουν αυτό που έχουν κάνει και τόσοι άλλοι, κι εμείς, οι "Έλληνες", για να  επιβιώσουν σε έναν συγκερασμό εθνοτήτων, κατασκευάζοντας ψευδεπίγραφες ιστορικές ρίζες...

Και οι δικοί μας "Μακεδόνες" πόσο επίγονοι του Φίλιππου και του Αλέξανδρου είναι, όταν τυχαία βρέθηκαν στην αποδώ πλευρά των συνόρων, με συνοπτικές διαδικασίες;

Μέχρι τότε, ζούσαν όλοι μαζί στην ευρύτερη Μακεδονία και κανείς τους δεν ήξερε, ούτε τον ένοιαζε, πούθε κρατάει η σκούφια του.

Εν μια νυκτί, που λένε, τους έβαλαν, οι μεγαλοδύναμοι, έναν σκούφο ευκαιρίας και  σήμερα τους βάζουν οι ταγοί τους, ένθεν κακείθεν, να αποδείξουν ποιος, τρομάρα τους, είναι περισσότερο ομαίματος του Μεγαλέξανδρου....

Σκιαμαχίες...

Καιρός για τα "μικρά"

Προχθές, η Α. ψέλλισε ότι "δεν πρόκειται να πάρουμε το σπίτι των ανθρώπων" και τεντώσαμε το αυτί να ακούσουμε κι άλλα τέτοια, "μικρά" και καθημερινά!

Αλλά ένιωσε ότι λοξοδρόμησε, ότι ξέφυγε από τα "μεγάλα" και οραματικά και ξαναγύρισε στα ξύλινα...

Αφού μας καλείς να έλθουμε μαζί σου, γιατί δε μας λες πού θα μας πας, με λεπτομέρειες;

 Για να δούμε αν μας αρέσει, για να το πούμε και σε άλλους και να πάμε όλοι μαζί!

Ξέρεις, Α., η ψυχή και το σώμα έχουν μνήμη και το βήμα μας είναι μετέωρο, φοβισμένο,

γιατί έχουμε μάθει στην πολυχρωμία και συ μας δίνεις μόνο τις αποχρώσεις του μουντού!

Κατ' επίφαση

Ένας "καθυστερημένος" συναντήθηκε, μετά από χρόνια, με τον ξενιτεμένο παιδικό του φίλο.
Τον πήγε στα παλιά τους λημέρια 
Τίποτε δεν ήταν το ίδιο.
"Όλα έχουν αλλάξει, φίλε, ακόμη κι εγώ.
Από το 1984 έπαψα να είμαι "καθυστερημένος" και έγινα "πνευματικά ανάπηρος".
Τώρα είμαι "άτομο με ειδικές ανάγκες" και, αργότερα, ποιος ξέρει..."

Παναγιώτης Βουτόπουλος

O αστυφύλακας Παναγιώτης Βουτόπουλος  συνέλαβε στις 31 Μαΐου
1941 τον Απόστολο  Σάντα και το Μανόλη Γλέζο στην Ερμού για παράβαση του χρόνου κυκλοφορίας  και κράτησε τα στοιχεία τους («Αστυνομική Επιθεώρησις», 1 Σεπτ. 1950, τεύχος 26).

Όμως, προτίμησε να απολυθεί, παρά να προδώσει.

Δεν είχε το …μπόι των μελανοχίτωνων «Ελληναράδων».

Η πατρίδα δεν ξέχασε…

Οι ταγματαλήτες επάνδρωσαν την ελληνική χωροφυλακή.

Ο Σάντας και ο Γλέζος  ..ταξίδεψαν στην Ικαρία, στην Ψυττάλεια, στη Μακρόνησο…

Ο Παναγιώτης Βουτόπουλος δεν βρήκε θέση ούτε καν στις «μηχανές αναζήτησης».

"Καραμανλής ή τανκς"(ή πώς διαστρεβλώνεται η αλήθεια )

Βάσει όσων αναφέρει ο Μίκης στο "ΑΞΙΟΣ ΕΣΤΙ", όπου αφηγείται τη ζωή του.

Ο Μίκης είχε προγραμματίσει (καλοκαίρι του 1974)  συναυλίες στο "Καραϊσκάκη" και μετά να κάνει περιοδεία στα μεγάλα στάδια της επαρχίας.
Του τηλεφώνησε ο Μολυβιάτης, την ώρα που έκαναν πρόβες, και του μεταβίβασε την ...παράκληση του Καραμανλή να μην βγει από την Αθήνα.

"Είχα μεγάλη ψυχική φόρτιση, με είχε εκνευρίσει πολύ αυτό που είπε ο Καραμανλής...
 Δηλώνω εις επήκοον πάντων: Αρχίσαμε και τις απαγορεύσεις τώρα. Ωραία ξεκινάει η...δημοκρατία του κυρίου Καραμανλή.Τώρα μας εκβιάζει, δηλαδή  τώρα θα έχουμε ή τα τανκς ή τον Καραμανλή...".
"Την άλλη μέρα βγήκε η Βραδυνή με τίτλο "Καραμανλής ή τανκς" και με παγίδευσε, διότι εγώ το είπα με έννοια τελείως αντίθετη. Με παγίδευσε, γιατί είχα ήδη μιλήσει για λύση Καραμανλή".

Οι εξ ευωνύμων

Οριστικό λουκέτο στην επιχείρηση "Ευώνυμος" του Δήμου Ηλιούπολης, ελέω Μνημονίου.
Μα όνομα είναι αυτό, και μάλιστα σε τέτοιες εποχές;
Οι εξ ευωνύμων απάδουν προς τις ανάγκες ενός υγιούς Δήμου.
Το έθνος χρειάζεται  συσπείρωση, περισυλλογή και τέτοια αποπροσανατολιστικά ονόματα καλό είναι να εκλείψουν.

Ελέω θεού

Οι στρατηγοί  καθυστέρησαν να επέμβουν στη Λιβύη , γιατί βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα σοβαρό δίλημμα.
Έσπαγαν το κεφάλι τους πώς θα ξεχώριζαν οι "ανθρωπιστικές"  βόμβες  τούς ...δικούς τους, τους αντικαθεστωτικούς.
Με τα πολλά, ο γρίφος λύθηκε.

"Θα χτυπάμε", είπαν, "στο σωρό και ο θεός ας ξεχωρίσει τους καλούς απ' τους κακούς".

 Τζάμπα τα έχουν τα γαλόνια;

Ανυπακοή στο νόμο

Μέχρι το Νοέμβρη του 1956, στα λεωφορεία  του  Μοντγκόμερυ (στην Αλαμπάμα)  ίσχυε ο φυλετικός διαχωρισμός.
Ο νόμος υποχρέωνε τους μαύρους να κάθονται στις πίσω θέσεις και έπρεπε να υπάρχει πάντα μια κενή σειρά ανάμεσά τους και στους λευκούς.
 Αν έμπαινε λευκός και  δεν υπήρχε θέση για την ..ανώτερη ράτσα , όλοι οι μαύροι της πρώτης, πίσω, σειράς έπρεπε να σηκωθούν  και, βέβαια, να δημιουργηθεί μια νέα κενή σειρά. 
Την 1η Δεκεμβρίου του 1955, η  μαύρη Ρόζα Παρκς αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της σ' έναν λευκό και συνελήφθη.
Ακολούθησε μποϋκοτάζ, για ένα χρόνο, των μαύρων επιβατών, με το, έξυπνο, αν και... μαύροι, αίτημα (ξέροντας ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός) να είναι σταθερή η διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα σε μαύρους και λευκούς, δηλαδή να μην υποχρεώνονται  να δίνουν τη θέση τους.
 Οι μαύροι ταξιτζήδες, αγνοώντας τα πρόστιμα,  χρέωναν την κούρσα μόλις 10 σεντς, όσο κόστιζε το εισιτήριο στα λεωφορεία. 
Συμμορίες λευκών έβαζαν τη σφραγίδα τής ... ανωτερότητας της φυλής.

Στις 13 Νοεμβρίου του 1956 το ανώτατο δικαστήριο των Η.Π.Α. υποχρέωσε τις αρχές του Μοντγκόμερυ να δεχθούν την απόλυτη ισονομία των επιβατών.

Για το φίλο που έφυγε νωρίς

Φίλε,

χίλιες δυο ζωές με σένανε με δένουν!

Εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι

και, πιο από πριν, τώρα κοντά σου στέκω!

Όσοι αγαπιούνται, και νεκροί, ποτέ τους δεν πεθαίνουν!




 

Φράκτες χωρίς περίσκεψη, λύπη κι αιδώ

  Ο πρώτος φράχτης μπήκε, όταν δημιουργήθηκε το πλεόνασμα και το καρπώθηκαν οι "άξιοι".
Για να προστατέψουν το έχει τους οι δυνατοί,  περιχαρακώθηκαν σε νέους φράχτες- δορυφόρους,  νόμους, φυλακές και όλα τα συμπαρομαρτούντα.
Έρριξαν στους"αδύναμους" το δόλωμα της μικρο-ϊδιοκτησίας  κι εκείνοι τσίμπησαν.
Τους μοίρασαν, αυτοί, οι αφέντες, γη και οι "μικροί" έφτιαξαν, μόνοι τους τώρα, το δικό τους κιγκλίδωμα για να απωθήσουν  άλλους παρίες, ανέστιους, άκληρους.
Ανάμεσα στους  "αδύναμους" μπήκαν φράγματα και το μέτωπο κατά των ισχυρών διασπάστηκε.
Η ιεραρχία στήθηκε και ο καθένας, κατά καιρούς, - ανάλογα με τη ρώμη , τη γη, την καταγωγή, το πλεόνασμα- έπαιρνε τη θέση του στην κλίμακα.
Οι δυνατοί όλα εν ....σοφία τα εποίησαν.
Οι "ελέω θεού" αφέντες συμπλήρωσαν, με αίμα και σφραγίδες, το έργο του "Δημιουργού", που "ξέχασε" να βάλει σύνορα ανάμεσα στα χώματα, στα νερά, στις πέτρες και  στους ανθρώπους.
 Όμως, οι  αρχιτέκτονες αυτών των τειχών δεν τα υπολόγισαν σωστά.
Τα έχτισαν "χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ".
Όσοι έμειναν απέξω, τώρα ζητούν λογαριασμό, γιατί αισθάνονται  ριγμένοι.
Ζητούν πίσω το δικό τους, κλεμένο, πλεόνασμα.
Χείμαροι ασταμάτητοι, ζητούν αποκατάσταση της ισορροπίας.
Τα τείχη των Έβρων δεν μπορούν, πια, να σταματήσουν την οργή, την πείνα, το αίσθημα της αδικίας.
" Συμφωνείτε ή όχι με το τείχος του Έβρου;", σε ρωτάνε, κλεισμένοι στο δικό τους μικρόκοσμο.
Δεν έχουν(;) πάρει χαμπάρι ότι η  ισορροπία έχει διασαλευθεί και ζητάει αποκατάσταση!
Ας φτιάξουν- και θα φτιάξουν- όσα τείχη θέλουν.
Τσιμεντένια, ηλεκτροφόρα, φαραωνικά.
Τα τείχη είναι σαθρά και ανίσχυρα μπροστά στο ΘΥΜΟ, που για να σιγάσει χρειάζεται "ΠΕΡΙΣΚΕΨΙΝ, ΛΥΠΗΝ, ΑΙΔΩ".