Μετανάστες

Δεν ξεχνώ;

Ξένος εδώ, ξένος εκεί,

όπου κι αν πάγω ξένος,

αν πάγω και στη μάνα μου,

παραβαρώ ο καημένος.

Θα πάρω έναν ανήφορο,

να βγω σε κορφοβούνι,

αχ, να βρω κλαράκι φουντωτό,

ωχ, και ριζιμιό λιθάρι,

να βρω και μια κρυόβρυση,

στον ίσκιο της να κάτσω,

αχ, να πω τα μαύρα ντέρτια μου

και τα παράπονά μου:

τραγούδια αν έχει η μαύρη γης

κι ο τάφος χαμογέλια,

έχει και μένα η καρδιά,

που βρίσκομαι στα ξένα.

*Το δημοτικό τραγούδι "ξένος εδώ" είναι τραγούδι της τάβλας από την Ανατολική Μακεδονία.

Αναρτήθηκε από blogger Γιώργος Κατσαμάκης {http://vivliothekarios.blogspot.com/}

Ο Άνθρωπος, είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση

Σύντροφε Μανώλη Γλέζο έχεις κότσια. Πάντα είχες. Στα 19 σου και στα 88 σου χρόνια.

Τα σέβη μου

Αναρτήθηκε από Γιώργος Κατσαμάκης {http://vivliothekarios.blogspot.com/}

Ο ομφαλός της Ελλάδας

Για να γνωρίσεις την πόλη σου, πρέπει να κοντοσταθείς, να την περπατήσεις.
Κοντοστάθηκα στην Ομόνοια και είδα στο πρόσωπό της τις ρυτίδες της Ελλάδας.
Δέντρα ξερά, σαν τα μαραγκιασμένα πρόσωπα των ανθρώπων της που βρίσκουν απάγκειο στο τσιμέντο και το χώμα.
Τοπίο σκληρό.
Και δίπλα το ουρητήριο, στο πιο περίοπτο σημείο τής πρωτεύουσας πόλης.
Είναι η αρχή του κρίκου της αλυσσίδας που διακλαδώνεται στους γύρω δρόμους και
διαπερνάει τα σχολεία, τα νοσκομεία, τα γήπεδα...

Κι' εμείς, στο ίδιο έργο θεατές.