Στη μνήμη του Τζίμη

Έφυγες νωρίς ρε Τζίμη.
Πήγες να αποχαιρετήσεις το γνώριμο, χρόνια και χρόνια, στέκι σου και εκεί "διάλεξες" να αφήσεις την τελευταία σου πνοή.
Σε θυμάμαι
Στη Στρέζοβα, δίπλα στη Λίμνη, όπου πετροβόλαγες τη μορφή σου στο διάφανο νερό.
Να "συνωμοτείς" χαμογελώντας στο εστιατόριο της Ιουλιανού.
Επιεική μπροστά στον παραλογισμό και την ύβρη.
Η καρδιά σου πόνεσε και ράγισε βαθιά και αμετάκλητα.
Το ήξερες, αλλά δεν άφησες χώρο στον οίκτο.
Εφυγες όρθιος, αποχαιρετώντας τη δική σου Αλεξάνδρεια ¨σαν έτοιμος από καιρό".
Όταν περνάω από τη Νεστάνη, σε βλέπω να χαμογελάς.
Σε ευχαριστώ για όσα, τόσο απλόχερα, μου πρόσφερες.