Καιρός για τα "μικρά"

Προχθές, η Α. ψέλλισε ότι "δεν πρόκειται να πάρουμε το σπίτι των ανθρώπων" και τεντώσαμε το αυτί να ακούσουμε κι άλλα τέτοια, "μικρά" και καθημερινά!

Αλλά ένιωσε ότι λοξοδρόμησε, ότι ξέφυγε από τα "μεγάλα" και οραματικά και ξαναγύρισε στα ξύλινα...

Αφού μας καλείς να έλθουμε μαζί σου, γιατί δε μας λες πού θα μας πας, με λεπτομέρειες;

 Για να δούμε αν μας αρέσει, για να το πούμε και σε άλλους και να πάμε όλοι μαζί!

Ξέρεις, Α., η ψυχή και το σώμα έχουν μνήμη και το βήμα μας είναι μετέωρο, φοβισμένο,

γιατί έχουμε μάθει στην πολυχρωμία και συ μας δίνεις μόνο τις αποχρώσεις του μουντού!