Η τραγωδία ενός "επαναστάτη"

Έλντριτζ Κλήβερ (1936-1998)

Είναι ο συγγραφέας του πασίγνωστου δοκιιμίου «Ψυχή στον Πάγο», το οποίο εκδόθηκε το 1968 και έγινε ένα κλασικό ανάγνωσμα όχι μόνο για τους Αφροαμερικανούς επαναστάτες αλλά και για όλη την Νέα Αριστερά ( και για μας στην περίδο της μεταπολίτευσης) και αναδείχθηκε σε μία άτυπη «Βίβλο» των μαύρων ριζοσπαστών.

Αντιδρώντας στον πατέρα του που συχνά έδερνε την μητέρα του, εντάχθηκε από πολύ νωρίς σε συμμορία ανηλίκων, απέκτησε προβλήματα με τον νόμο (κλοπή ενός αυτοκινήτου και πώληση μαριχουάνας) και κλείστηκε σε αναμορφωτήριο.

Το 1958 καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκιση για απόπειρα ανθρωποκτονίας (όταν προσπάθησε με απειλή όπλου να βιάσει μία γυναίκα) και κλείστηκε στις φυλακές.

Στη διάρκεια του εγκλεισμού του, ήλθε για πρώτη φορά σε επαφή με πολιτικά δοκίμια ( μελέτησε εργασίες του Άγγλου ριζοσπάστη Τόμας Παίην και του παναφρικανιστή Ουϊλιαμ Ντουμπουά ) και με τα κύρια μαρξιστο-λενινιστικά έργα.

Μετά την αποφυλάκισή του, προσχώρησε στην οργάνωση των «Μαύρων Πανθήρων», που είχε ιδρυθεί στο Ώκλαντ, και πήρε το αξίωμα του "υπουργού Πληροφόρησης". Εισήγαγε την αντίληψη της διεκδίκησης των δικαιωμάτων των μαύρων στους δρόμους με το σύνθημα «καθολική ελευθερία στους μαύρους ή καθολική καταστροφή της Αμερικής».

Για να αποφύγει τη φυλάκιση , διέφυγε το 1968 στο Μεξικό και από εκεί πήγε στην Κούβα, στη Βόρεια Κορέα, την Κίνα, την Αλγερία και τη Γαλλία.

Τελικά ,όμως, έχοντας «σπάσει» από την εμπειρία του απομονωμένου φυγάδα, επέστρεψε το 1975 στις Η.Π.Α., όπου φάνηκε ότι είχε ήδη μεταστραφεί πολιτικά σε αντι-κομμουνιστή και φανατικό χριστιανό.
Περιέγραψε το καθεστώς της Κούβας ως «βουντουσοσιαλισμό», τόνισε σε άρθρο του ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστημα είναι το πιο ελεύθερο και πιο δημοκρατικό του κόσμου, καταδίκασε την πολιτική των «Μαύρων Πανθήρων», δήλωσε ότι προτιμάει να είναι φυλακισμένος στις Η.Π.Α.παρά ελεύθερος σε άλλη χώρα.

Από υπερβάλλοντα ζήλο να ενταχθεί στο σύστημα, προχώρησε όχι μόνο σε αντι-κομμουνιστικές θέσεις και καταγγελία του αθεϊσμού που προωθούσαν οι «Πάνθηρες», αλλά και σε μία επιδεικτική προσχώρηση το 1976, τόσο του ιδίου όσο και της συζύγου του, σε ακραίο δεξιό κίνημα θρησκοληπτών.

Tο 1978 έγραψε , ως αφοσιωμένος πρόμαχος του αμερικανικού καπιταλισμού, το "Ψυχή στην Φωτιά", στο οποίο καταγγέλλει το επαναστατικό παρελθόν του.

Το 1986 έθεσε στην Καλιφόρνια εσωκομματική υποψηφιότητα στο Ρεμπουμπλικανικό Κόμμα για θέση στην Γερουσία.


Το 1988 συνελήφθη ξανά για κλοπή, ενώ βυθιζόταν ολοένα και περισσότερο στον εθισμό της κοκαϊνης. Το 1992 συνελήφθη για μία ακόμη φορά για χρήση κοκαϊνης και διάρρηξη, ενώ δύο χρόνια αργότερα νοσηλεύθηκε έπειτα από βαρύ τραυματισμό από κτύπημα ενός άλλου κοκαϊνομανή.

Το 1998 δεν έδειξε κανέναν απολύτως ενδοιασμό να καταδικάσει από την αρχή έως το τέλος της την ιστορία των «Πανθήρων», δηλώνοντας σε μια συνέντευξή του ότι

«εάν οι άνθρωποι είχαν ακούσει τον Χιού Νιούτον και εμένα την δεκαετία του 1960, η χώρα μας θα είχε ζήσει ένα ολοκαύτωμα».