Πολιτευτές, γνωστοί για τη γλωσσική τους πληρότητα, γράφουν:
«Οι ελληνοτουρκικές διεκδικήσεις είναι μείζον πρόβλημα της Ελλάδας με σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις »
«Η διαφθορά που υπάρχει στους κόλπους της εκκλησίας είναι μείζον ζήτημα »
«‘Η αναγνώριση των κολεγίων ως ισότιμων ιδρυμάτων με τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι επιλογή μείζονος σημασίας και πρέπει η πανεπιστημιακή κοινότητα να αντιδράσει»
Κάνουν το λάθος να χρησιμοποιούν το συγκριτικό «μείζον» στη θέση του «μέγιστον».
Να συμφωνήσουμε ότι είναι «μείζονα ζητήματα» όσα αναφέρουν, αλλά σε σύγκριση με ποια;
Γιατί δεν χρησιμοποιούν το «μέγιστον» ή, έστω, όπου ταιριάζει, το άρθρο «το»;
Υπάρχουν πολλά γλωσσικά λάθη που τα έχουν νομιμοποιήσει οι άγραφοι νόμοι της ζωντανής γλώσσας , αλλά στην περίπτωσή μας το φταίξιμο δεν ανήκει στα τερτίπια της γλώσσας.
Μοιάζει με την περίπτωση που κάποιος συνάδελφός μου χρησιμοποιούσε το «πάτερ» ως άκλιτο και έλεγε ότι «ο πάτερ Γεώργιος κάνει κοινωνικό έργο».
Δικαιολόγησε το λάθος του με το επιχείρημα ότι η γλώσσα έχει τους δικούς της κανόνες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου